In augustus 2016 ben ik overreden door een vrachtauto. Een heftige gebeurtenis met veel gevolgen. Ik had mijn bekken, mijn staartbeen en mijn enkel gebroken. Ik had een openboekfractuur. Op mijn bovenbeen lag mijn hele huid eraf waardoor er veel huid getransplanteerd moest worden.
Via mijn werk was al snel Brandmeester ingeschakeld. Het contact verliep via mijn man want ik was aanvankelijk natuurlijk niet heel erg aanspreekbaar. Brandmeester heeft ons toen echt heel goed geholpen. Onze behandelaar Hans Bout heeft meteen een voorschot voor ons kunnen regelen. Zodat er ook gezinshulp en dat soort dingen geregeld kon worden. Want mijn man was vaak in het ziekenhuis en we hadden wel twee kleine kinderen. En natuurlijk moesten er ook bepaalde dingen aangeschaft worden. Dat heeft Hans toen allemaal heel goed geregeld. Net als de letselschade zelf.
Na een tijdje hebben ze een plaat in mijn bekken gezet. Die plaat zit er nog steeds. Uiteindelijk heb ik door dit alles zes weken in het ziekenhuis gelegen. En daarna nog zeven weken intern in een revalidatiecentrum doorgebracht.
Na deze periode heeft dat bekken weer moeten helen. Dat is ook best goed geheeld nu. Wel heb ik er veel voor moeten doen. Bij mijn knieën waren mijn kruisbanden ook afgescheurd en ik moest heel veel blijven trainen om dat goed te houden. Dat doe ik nog steeds. Maar al met al gaat het eigenlijk wel aardig. Goed, ik heb af en toe nog wel last van dingen. Maar het is niet zo dat ik met extreme pijnen rondloop of zo.
Wat heel fijn was aan Hans is dat hij toen ook in het revalidatiecentrum op bezoek is geweest. Hij wilde echt een indruk te krijgen. En hij was altijd te bereiken. Als je vragen had, mailde hij je altijd goed terug. Verder was hij ook niet pusherig naar ons toe. Soms moest je natuurlijk weleens dingen aanleveren. Maar dan had hij ook heel veel begrip voor het feit dat je wel wat andere dingen aan je hoofd had. Ja, hij heeft steeds veel compassie en inlevingsvermogen getoond. Hij heeft meteen begrepen dat het nogal wat is waar je in zit.
Ik ben van nature nogal geneigd om dingen te bagatelliseren. Maar dan kon hij het samen met mijn man altijd wel weer in perspectief brengen. Daarmee was hij echt iemand die naast je stond. En ook vóór je trouwens. Als de tegenpartij weleens vervelend ging doen, ging hij echt voor je staan. Dat was ook heel fijn. Ja, we hebben gewoon een hele prettige hulp en goede samenwerking aan hem gehad.
Het is met mij inmiddels redelijk. Tenminste, fysiek gaat het allemaal wel weer aardig. Maar ik ben nu drie-en-een-half jaar verder en begin er nu pas psychisch meer last van te krijgen. Omdat we nu in de afronding zitten, denk ik. Het raakt nu ook met Brandmeester afgerond qua letselschade. En dat is dan toch wel weer een fase in je proces die het een en ander in je omhoog brengt. Het blijft een proces. Dat ongeluk is nog steeds iedere dag in mijn leven aanwezig. Ondanks dat ik gewoon mijn leven leef.
Ik zou Brandmeester en in het bijzonder Hans zeker aanraden. We hebben daar echt bijzonder goede hulp van gehad.
