Het was 26 mei 2019. Ik kwam met de fiets uit Emmen. Aan de rechterkant van de weg, tegen het fietspad aan, stond een auto die opeens de deur open deed. Daar ben ik tegenaan gekomen en ben toen gevallen. Ik had mijn schouder verbrijzeld. Ik heb nu ook een nieuwe schouder erin gekregen. Ik heb eerst nog drie weken moeten wachten voordat ik geopereerd werd. Dus het was nogal een heftige tijd.
Daarna moest ik rust houden. Maar omdat het mijn rechterschouder was, kon ik bijna niks beginnen. Gelukkig heeft mijn man mij de hele tijd kunnen verzorgen.
Het is nog steeds niet helemaal als vanouds. Dat wordt het ook niet. Maar nou ja, ik red me ermee. Ik kan mijn armen nog niet op mijn rug krijgen dus… Schrijven en zo gaat wel weer. Als het maar niet te zwaar is, lukt het me allemaal wel. En als ik een dag een beetje druk aan het werk ben, dan merk ik dat de volgende dag meteen. Die bovenarm was ook gebroken dus…
Wakker
Ik heb uiteindelijk contact gehad met Francis van Brandmeester Letselschade. Zij had de boel goed geregeld. Het enige wat ik hoefde te doen was reageren op de brieven die ik kreeg. Dan moest ik even terugschrijven. Vervelend was wel dat die meneer die het ongeluk veroorzaakt had niet meewerkte. Dan lag je weer een nacht wakker.
Goed, het duurde misschien wat lang maar dat lag niet aan mijn behandelaar. Daarover zijn we heel tevreden.
Inmiddels gaat het wel goed. We redden ons wel met ons tweeën. Gelukkig wel. Maar het wordt nooit meer zoals vroeger. Het is een kunstschouder. Bij het ziekenhuis zeiden ze dat hij er zelfs weleens uit kan springen. Maar dat is nog niet gebeurd. Het gaat gelukkig allemaal goed.
Nee, we zijn absoluut tevreden over Brandmeester. Ja, zij konden ook niet veel meer doen als een tegenpartij niet meewerkt.
