Het was 27 april 2019. Ik werd van de weg gereden door een man. Hij raakte me aan de bestuurderskant. Ik ging dwars over de weg de berm in en belandde ondersteboven in de sloot.
Ik had mijn borstkas op verscheidene plaatsen gebroken en had een gebroken rib. En omdat ik met mijn hoofd het stuur geraakt heb, heb ik een constante ruis in mijn hoofd. Dat laatste gaat ook niet over, zegt de KNO-arts. Daar blijf ik een leven lang last van houden. Ik had als gevolg van de klap ook een gaatje in mijn linkertrommelvlies.
Daar ben ik ook wel iets dover van geworden. Dus ik heb daarvoor ook een gehoorapparaatje gekregen. Daardoor is mijn gehoor nu wel iets beter. Ook daar moet ik mee leren leven.
Doorgepraat
Op een gegeven moment heb ik contact gekregen met Brandmeester Letselschade. Ik heb dat ongeluk ’s maandags gehad en de woensdag daarop was mijn behandelaar al hier. Toen hebben we alles doorgepraat met mijn zoon erbij. Hij had me ook voorgesteld om de letselschade op deze manier terug te vorderen omdat het dan geen geld kostte en alles goed zou worden geregeld. En dat gebeurde ook uitstekend. We hadden regelmatig contact via de telefoon. Eigenlijk maar één keer iets minder omdat hij corona had. Nee, het is hartstikke goed gegaan. Ook toen er een man van Interpolis bij was. Geen probleem! Het ging allemaal op een erg directe manier. Ook het geld was meer dan ik verwacht had. Nee, mijn contact bij Brandmeester heeft alles echt goed geregeld. Ook zijn secretaresse belde me regelmatig. Die heb ik na afloop ook uitgebreid bedankt.
Het geruis in mijn hoofd en die doofheid gaat niet meer over. Maar ik doe gewoon mijn dingetjes weer. En als het weer verandert, voel ik dat nog weleens aan de littekens die ik er in de borststreek aan over heb gehouden. Heel gek is dat. Maar dat kan voorkomen, zeggen ze. Dat heeft te maken met je zenuwen.
