Het invoeren van de PE-punten is ook zo’n ding. Als registerexpert die ingeschreven staat bij het NIVRE (Nederlands Instituut Van Register Experts) moet ik laten zien dat ik blijf voldoen aan de opleidingseisen. Permanente Educatie. In de praktijk betekent dat het volgen van een aantal cursussen en/of het aanwezig zijn op symposia. Eén keer in de twee jaar wordt gecontroleerd of je voldoende punten hebt gehaald. Voor elke cursus of bijeenkomst die hiervoor is goedgekeurd worden punten toegekend. En als je daar dan aan hebt meegedaan, krijg je een certificaat dat je moet uploaden.
De lezer haakt hier af. Ik was al afgehaakt. Documenten uploaden betekent beveiligde websites met wachtwoorden, toegangscodes en procedures die iedereen behalve ik lijk te begrijpen. Dus stel ik het uit. Tot het echt niet meer uitgesteld kan worden. Want als ik voor de zoveelste keer een herinnering heb gekregen dat ik voor 1 september mijn punten op orde moet hebben, ga ik medio augustus toch maar wat doen. Als semibejaarde hoef ik maar 10 punten in plaats van de gebruikelijke 20 punten te behalen. Het komt niet vaak voor maar soms heeft een hogere leeftijd ook zijn voordelen. Dus die punten was geen probleem. Ik had nog twee punten over van de vorige periode en ik had wat cursussen gevolgd waarvan er één een tweedaagse was die goed was voor 6 punten. Kat in het bakkie!
Gestructureerd als ik ben, heb ik belangrijke e-mails opgeslagen in aparte mapjes. In het mapje PE staan dus de documenten die betrekking hebben op cursussen en behaalde certificaten. Het certificaat van een interne opleiding die ik een paar maanden geleden had bijgewoond stond bovenaan. Keurig! Het uploaden ging wonderwel zonder problemen. Het NIVRE had voor een eigen cursus de punten al toegevoegd. Nu alleen nog dat certificaat van de tweedaagse cursus.
Niet in het mapje PE. Dan zeker in het mapje NIVRE? Nee. Mapje cursussen dan? Vast wel. Ook niet! Toch niet zo gestructureerd. Vloekend herinnerde ik me dat de afdeling HR om een kopie van het certificaat had gevraagd. Want mijn werkgever betaalt die cursussen dus wil ook zien dat er is gepresteerd. Het e-mailtje met het verzoek vond ik snel terug. Ook het antwoord. Maar zonder bijlage. Grrr! Dan maar even een e-mail naar de dame van HR. Op vakantie. Dan maar even een telefoontje naar het opleidingsinstituut. Dat certificaat konden ze nog wel een keer toesturen. Maar de mevrouw die erover ging was nog tot eind van de maand op vakantie. Kon het zo lang wachten?
Dat moest dan maar. Kon ik in de tussentijd nog even de verplichte e-learning ethiek doen. ’s Avonds maar even voor gaan zitten. Moest ook weer worden gedownload en met gebruikersnaam en wachtwoord geopend. Had ik dat dan gekregen? Nou ja, uiteindelijk was ook dat gelukt en zat ik ’s avonds omstreeks half 10 klaar voor de online cursus. Verwachte cursusduur: 180 minuten.
Filmpjes met acteurs in vermeend vergelijkbare werksituaties met ethische dilemma’s. “Stel uw collega gaat wat eerder naar huis maar heeft geen verlofdagen meer. Meld u dat als uw leidinggevende vraagt waar zij is?” Nee, natuurlijk niet, denk ik dan. Lijkt mij logisch. Maar 78% van de ondervraagden blijkbaar wel. Oeps!
Ik maak het morgen wel af.
